เที่ยวปากพนัง ต้องมาเที่ยวนครศรีธรรมราช แปลกแต่จริง ทุ่มทุนสร้าง !! ปลูกตึกเลี้ยงนกนางแอ่น ใช่ครับ ใครเคยมาเที่ยวปากพนังก็ต้องว่าเป็นของแปลกกันทั้งนั้น บางคนสร้างตึกใหญ่โต 4 ชั้น 5 ชั้น แต่ไม่ได้สร้างให้คนอยู่ครับ เขาสร้างให้นกนางแอ่นอยู่ อะไรจะใจดีขนาดนั้น ฮา

คงเกิดคำถามขึ้นในใจแล้วว่า ทำไมคนปากพนังต้องสร้างตึกสูงๆ ให้นกนางแอ่นอยู่ หรือจะเรียกว่าคอนโดนกก็ไม่แปลก การปลูกตึกให้นกอยู่แบบนี้เป็นธุรกิจเฉพาะของชาวปากพนังที่ทำกันมานานครับ เพราะเป็นพื้นที่ติดชายทะเลมีนกนางแอ่นมาก เกิดคนฉลาดคิดค้นวิธีเลี้ยงนกแบบใหม่ ด้วยนกนางแอ่นชอบอาศัยอยู่ตามถ้ำในธรรมชาติ ชาวปากพนังจึงปิดประตูปิดหน้าต่างบ้านให้มืดทึบ ทำโพรงทางเข้าเล็กๆ ด้วยท่อ PVC บ้าง เจาะช่องกลมไว้บ้าง รอให้นกนางแอ่นเข้ามาทำรัง เพื่อเก็บรังนกไปขายครับ

เริ่มจากอาคารที่พักอาศัยของตนเอง บ้านไหนเป็นตึก 2-3 ชั้นก็อาศัยเลี้ยงนกที่ด้านบน ส่วนคนก็อพยพลงมาอยู่ที่ชั้นล่าง นานวันเข้า รังนกมีราคาสูงจนคุ้มค่าแก่การลงทุน จึงสร้างตึกใหม่ขึ้นเพื่อเลี้ยงนกโดยเฉพาะครับ

Sookja วันหยุด เดินเที่ยวจนทั่วปากพนัง เพราะได้ค้างที่ปากพนังด้วย 1 คืน ตึกไหนใช้เลี้ยงนกสังเกตดูไม่ยากครับ ตึกที่ไม่มีหน้าต่างนี่แหละครับที่เป็นตึกเลี้ยงนก บ้านตึกแถวบางหลังอยู่ติดถนนสายหลักของปากพนัง ที่เห็นได้ชัดว่าเคยเป็นอาคารที่อยู่อาศัยของคนมาก่อน แต่ถูกปรับสภาพให้เหมาะสมสำหรับการเลี้ยงนกก็มีอยู่ครับ

เท่าที่สอบถามชาวปากพนังดู เห็นบ่นกันว่าเดี๋ยวนี้รังนกปากพนังราคาไม่ค่อยดีแล้วครับ บางรายก็แขวนป้ายขายตึกเลี้ยงนกกันแล้ว

ปากพนังถูกแบ่งออกเป็นฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตกด้วยแม่น้ำปากพนังสายนี้ ที่เมื่อเดินทางมาถึงแล้ว ทุกคนจะต้องนั่งเรือเพื่อข้ามฟากไปดูบ้านเลี้ยงนกครับ ด้วยความอยู่ไม่ห่างจากชายทะเลด้วย ทำให้ปากพนังมีบรรยากาศแบบเมืองประมงริมชายทะเลเจือปนอยู่ด้วย

อำเภอแห่งนี้เป็นชุมชนไทย-จีน มีคนจากมณฑลฮกเกี้ยนผสมรวมอยู่ด้วยเช่นเดียวกับจังหวัดภูเก็ต ปัจจุบันยังมีศาลเจ้าจีนฮกเกี้ยนริมแม่น้ำปากพนัง

แต่เดิมในยุคที่การค้ารังนกเฟื่องฟู ปากพนังเป็นเมืองเศรษฐกิจแห่งหนึ่งของปักษ์ใต้ บ้านเมืองจึงทันสมัย มีการก่อตั้งสาขาของธนาคารพาณิชย์ เกิดอาคารร่วมสมัยกับกรุงเทพมหานคร ที่แม้ในปัจจุบันจะซบเซาลงบ้าง แต่สถาปัตยกรรมเหล่านั้นยังคงอยู่ครับ

เมื่อข้ามมาถึงอีกฟากหนึ่งของปากพนังแล้ว อย่าลืมเดินเที่ยวตลาดร้อยปีปากพนังครับ เดี๋ยวจะมาไม่ถึง ที่นี่เป็นตลาดเก่าริมแม่น้ำแห่งหนึ่งที่อาจจะดูเล็กๆ สักนิด แต่ก็ได้บรรยากาศตลาดริมน้ำต่างจังหวัด แถมอยู่ติดกับตลาดอาหารทะเลด้วย ในละแวกนี้ยังมีอาคารเก่าแปลกตา รวมไปถึงร้านขายยาแผนโบราณ "โก้ขุ้นเรือนแพ" (ร้านเลิศพาณิชโอสถ) ที่สอบถามกับคุณหมอยืนยงได้ความว่ามีบรรพบุรุษที่เคยค้าขายยาแผนโบราณบนแพริมแม่น้ำปากพนัง จึงเรียกกันในชื่อนี้เรื่อยมาครับ

คืนนั้นเป็นช่วงทางอำเภอจัดงานผัดหมี่ของดีปากพนังพอดี๊..พอดี Sookjai วันหยุด จึงมีโอกาสข้ามฟากแม่น้ำยามค่ำคืน มาเดินเที่ยวเตร่ในงานแฟร์ร่วมกับชาวปากพนัง ในงานมีการขายผัดหมี่จากแม่ค้าทั่วทุกอำเภอ จึงรีบซื้อผัดหมี่มารับประทานที่ห้องพัก ได้ชิมของดีปากพนังด้วยความบังเอิญ

ไหนๆ มาเที่ยวแล้วก็นอนค้างสักหนึ่งคืน ได้นอนหลับที่ปากพนังรุ่งเช้าจึงตื่นรับอรุณอย่างสดชื่น ออกมาเดินตลาดหาอะไรรองท้องสักหน่อย ก่อนจะเดินทางกลับเข้านครศรีธรรมราช เจอร้านโจ๊กเก่านแก่ในบ้านตึกแถวโทรมๆ ชื่อร้าน "กวนเฮียงฮุ้ย" เช้าๆ ในการเดินทางท่องเที่ยวแบบนี้ ได้โจ๊กกับปาท่องโก๋เป็นมื้อเช้า ตบด้วยชาเย็นอีกแก้ว เที่ยวจนแทบจะลืมกลับนครศรีฯ เลยทีเดียว